Eskiden Burdur’un dağ köylerinde sıkça yapılan bir yemekti. Burdur’un yanı sıra Mersin, Kayseri, Yozgat, Antalya, Aydın, Muğla ve Sivas yörelerinde de sıkça yapıldığı bilinir. Arabaşı adının niçin verildiği tam olarak bilinmemektedir. Arabaşı bir Yörük-Türkmen yemeğidir. Bu nedenle bazı yerlerde “yörük aşı” veya “afşar aşı” da denilir. Genellikle beş on kişilik gruplar için hazırlanır. Daha çok özel günlerde ve özel konuklar için yapılır. Lokantalarda yapılıp satılmaz; ticarî bir yönü yoktur. Yapılması hayli zor, şartları ağırdır; ancak yiyenlerde uzun süre hoş bir damak tadı bıraktığı söylenir.
Arabaşı, soğuk ve sıcak olmak üzere iki bölümlü bir yemektir. Soğuk kısma, “hamur kısmı” da denilir. Sert ve esmer buğday unundan yapılır. Özel olarak pişmiş bir hamurdur. İki parmak kalınlığında tepsi ve sinilere pişirilip dökülür. Buzdolabında değil, soğuk havada doğal olarak donması beklenir. Sıcak kısmı, “çorba kısmı”dır. Bir çeşit yahnidir; ama kesinlikle soğan, kıyma, nohut kullanılmaz. Av etinden özellikle av kuşlarından yapılır. Av kuşu iyice haşlanır. Başka bir kapta acı biber salçası, tereyağlı sos hazırlanır. Küçük ve orta boy bölümlere ayrılmış av kuşu eklenerek yeniden 40 dakika kadar pişirilir. Yeterince pul biber, karabiber, kırmızı biber eklenir.
Hamur kısmı pişirilirken sürekli olarak karıştırılır. Bu karıştırma kaşıkla değil, oklavayla yapılır. Oklavanın kısa bir süre de olsa kabın ortasında dik durabildiği an, çorbanın piştiği kabul edilir ve tepsi veya sinilere dökülür. Her iki bölüm ile birlikte servis yapılır. Aynı kaşıkla hem “soğuk kısmı” hem de “sıcak kısmı”ndan alınarak yenilir. Orijinalinde bakır sini, büyük tepsi, bakır tas, oklava ve tahta kaşık kullanılır. Serviste metal kaşık değil, tahta kaşık tercih edilir. Av kuşu bulunamazsa diğer av etleri, o da yoksa köy tavuğu ile yapılabilir.
Arabaşı, her şeyden önce kışın yapılan bir yemektir. İklim şartı vardır. Kış olması da yetmez; havanın karlı ya da soğuk olması beklenir. Kar yağınca yapılanı, çok sevilir. Köy unu veya benzeri esmer buğday unu tercih edilir. Limon kullanılmaz. Bunun yerine nar ekşisi ya da erik ekşisi kullanılır. Yerken hamurun düşürülmesi hoş karşılanmaz. Düşüren kişiye bir dahaki arabaşı yapma görevi verilir. Bazı aile, dost toplantılarında hamurun içine saklanan altını bulan kişi gelecek arabaşı’nda onur konuğu olarak kabul edilir. Önce o çağrılır. Arabaşı’nın özelliği, toplu halde yenmesidir. Yeni tadanlar açısından başta garipsenir. Sonraları bu kimselerin de arabaşının tiryakisi oldukları sıkça görülmüştür.
